วันเสาร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2558

รู้ตัวอีกทีก็เป็นเครื่องจักรไปแล้ว

ตอนมาแรกๆก็คิดว่าสบายแล้ว งานที่นี่สบายดีมากให้อิสระสุดๆ
ก็สงสัยนะทำไมมีแต่คนบอกว่าที่นี่คนทำงานแข่งขันสูงมาก คนเครียดเยอะมาก
อยู่ไปเรื่อยๆก็รู้แล้ว คือแม่งสบายอะ ด้วยความที่แม่งสบายและง่าย
ทำให้เราคิดว่า เอาน่าทำอีกหน่อยผลตอบแทนคุ้มๆ คิดแบบนี้เรื่อยๆๆๆๆๆๆ
รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นเครื่องจักรไปแล้ว วันนี้กลับมาก็เกือบเช้าแล้ว
เปิดประตูเข้าห้องมาเพื่อนทัก "You are robot? Gonna make your life no one"
ทักเสร็จแม่งก็นอนต่อ กูนี่สะอึกเลยสัด ต้องเข้ามาร้องไห้ในห้องน้ำ
นี่คือชีวิตหรอวะ แม่งมีแค่นี้หรอวะ

ถึงยังไงก็เถอะ ต้องรีบนอน อีก 4 ชั่วโมงต้องไปทำงานอีก
ถ้าทำได้ ซึ่งทำไม่ได้หรอก เราอยากรีเซ็ททุกอย่างใหม่